Operation Night Thunder
Sander (Team Mac Bean Stash) en Ronald (Skid24) deden er op 6 december 2014 een digitale uitnodiging uit met de vraag wie van de Geofriends en Geovrinden er zin en gelegenheid hadden om op 19 december 2014 twee nachtcaches te gaan lopen. Op het programma stonden Dolleman en Operation Night Thunder.
Zin hadden er een heleboel, maar de tijd ontbrak een overgroot deel van friends en vrinden. Alleen Guido (The Heuv) kon zich die avond vrijmaken. We besloten er toch met z’n drieën op uit te trekken en na het lopen van ‘Dolleman’ te kijken of de 35 km verderop gelegen Operation Night Thunder ook nog bezocht zou gaan worden.
Omdat Dolleman toch iets meer tijd in beslag nam dan gedacht en we dus pas na 00:00 uur weer terug bij de auto waren, besloten we ‘ONT’ een andere keer te bezoeken. Een herkansing dus voor de friends en vrinden.
Na weer een digitale uitnodiging via de datumprikker blijkt 9 januari 2015 de dag te zijn dat ook “Mr-Loggy” (Rob en Sharon), “VanderMmeer” (Jan en Margreet), “R&B caching” (Brenda), “The Axe Factor” (Remco) en “Ellino” (Marc) in de gelegenheid zijn om gezamenlijk dit avontuur aan te gaan. De traditie van het eten van een broodje warme worst kreeg dit keer een extra dimensie door de aankondiging van Sander en Ronald om na afloop een mini-barbecue te verzorgen. Daarover later meer.
Naarmate de datum dichterbij kwam werden de weersvooruitzichten ook steeds slechter. Code geel, windkracht 10 en veel, heel veel regen. De groepsapp raakte ‘s middags bijna overbelast door de vraag: ‘gaan we wel of gaan we niet’. Helaas moest ook deze missie naar het pittoreske Donderen gecanceld worden.
Drie maal is scheepsrecht zeggen ze ook wel, dus zo geschiedde het dat er weer een datumprikker gelanceerd werd. 7 februari 2015 moest het worden. Alle teams waren dan in de gelegenheid om richting Donderen af te reizen. Om 18:30 uur werd er verzameld in Apeldoorn. De teams verdeelden zich over 3 auto’s en onder aanvoering van de meest prikkelbare (lees Cactus) vertrokken we richting het hoge noorden. Na een kleine omweg (de insiders weten wel waarom) kwamen we iets na achten aan op het verkregen parkeercoördinaat.
Gewoontegetrouw werd er eerst tijd gemaakt voor een lekker bakkie koffie. Indien gewenst werd deze voorzien van een scheut Café Marakesh. Team “VanderMmeer” had tevens warme chocolademelk mee voor de niet koffiedrinkende teamleden. Nadat iedereen zich volledig klaargemaakt had voor deze militaire exercitie vertrokken we iets voor half negen richting de start van de trail.
Al snel doemde de witte en oranje fireneedle op die het begin van de trail vormden. Vanaf hier waren we aangewezen op in overvloed aanwezige lichtbundels. Via modderige, half bevroren, besneeuwde paden was de trail goed te volgen. Die paden in combinatie met de harde gure wind bij de op open terrein gelegen waypoints, zorgde letterlijk voor de bibbers bij enkele teamleden.
Daar dit verhaal waarschijnlijk ook gelezen gaat worden door teams welke deze cache nog gaan lopen, vertellen we niet tot in detail wat we op de diverse waypoints tegen kwamen. De waypoints zijn echter van zeer goed uitgevoerde kwaliteit en grote diversiteit. Bij de meeste waypoints was er altijd wel iemand die iets dergelijks wel eens tegengekomen was, maar bij twee waypoints waren we blij verrast door deze voor ons allen onbekende/inventieve manier van versleutelen.
De opdrachten waren mede door de grote militaire inbreng bij een aantal teams goed te ontcijferen. We vorderden dan ook gestaag tot aan het voorlaatste waypoint. Dit waypoint had meerdere invalshoeken, maar leverde geen aannemelijk coördinaat op. Na zonder succes naar een redelijk plausibel coördinaat gelopen te zijn, kwam van Marc de inmiddels legendarische opmerking “soms is voor dit team zelfs een opdracht te hoog gegrepen”! Na reactie op een door Jan uitgezet hulplijntje werden we op het juiste spoor gezet en werd het laatste waypoint voor de stash bereikt.
Het blijkt maar weer eens dat als je langer onderweg bent (lees: vermoeider/minder scherp) luisteren lastiger blijkt te zijn. Nadat door Brenda al 2 maal het juiste antwoord was geroepen , duurde het toch nog een aanzienlijke tijd voordat de zich over de opdracht buigende teamleden tot dezelfde oplossing kwamen. Hetgeen Brenda de opmerking ontlokte “dat riep ik 5 min geleden ook al!!”. Nu we de coördinaten van de eindstash eindelijk in ons bezit hadden ging we met een militaire precisie op ons doel af.
Een stash van een aanzienlijk formaat werd gespot op ground-zero. Mooi gemaakt, met ruimte genoeg voor trackables en een groot logboek. Na een kleine 3,5 uur schreven we onze namen erbij en gingen we verder richting auto. Daar stond ons nog de beloofde mini-barbecue te wachten.
De meegebrachte tafel, gasfles, skottelbraai en etenswaren werden tussen de auto’s opgesteld en al snel lagen de eerste hamburgers en grote braadworsten te spetteren op de bakplaat. Onder het genot van een al dan niet alcoholisch drankje kletsen we na over de gezellige avond. Na een dik uur zijn de broodjes hamburger en worst zo goed als op. Door de toch wel gure wind begint iedereen het nu toch wel fris te krijgen en besluiten we een einde te maken aan deze super gezellige nachtcache. Na de parkeerplaats ontdaan te hebben van afval, vertrekken we respectievelijk richting Apeldoorn en omgeving Arnhem.
Wederom een zeer geslaagd mini-event van de Geofriends en Geovrinden. Dit smaakt letterlijk en figuurlijk naar meer. Wie weet wat de toekomst nog brengt…
Skid24
MULTIMEDIA
FOTOALBUM
