GC43 – Europe’s First

Ergens in de zomer van 2013, op een feestje bij “The Axe Factor”, kwamen Remco en Marc op het idee om “GC43” te gaan loggen. De oudste cache van Europa, gesitueerd in Ierland. Dit idee werd natuurlijk direct gedeeld met de overige aanwezige Geofriends. De reacties waren gemengd. Niet omdat men geen zin had in het bezoeken van de oudste Europese cache maar meer omdat het gros van de aanwezigen niet zouden kunnen in de door Remco en Marc aangegeven periode.

Oke! Duidelijk. De animo is er. Dit idee moet in de koelkast! En aldus geschiedde. Remco en Marc zouden een ander plan maken en bezochten in augustus 2013 het Balticum. Onder de naam “Baltic Tour 2013” werden caches gelogd in Estland, Letland en Lithouwen. Een videoverslag hiervan is te vinden op YouTube.

Met het verstrijken van de tijd verdween “GC43” op de achtergrond. Er werd niet meer gerept over het initiele plan. De oudste, nog bestaande caches in de USA werden gelogd en ook de oudste cache op het Europese vaste land, “GC40” in Belgie werden door de meeste Geofriends inmiddels omgetoverd in een smiley. Een opmerking van Marc triggerde ook Remco. “Wat als GC43 gearchiveerd zou worden? Dan sla je jezelf toch voor je kop?” Door deze opmerking kwamen zaken in een stroomversnelling. Drukte op het werk en in de thuis-situatie zorgden ervoor dat het nog wel even duurde maar uiteindelijk kwamen er data.

Negen Geofriends en –vrinden konden de tijd vrijmaken om naar Ierland te vertrekken. Het moest gaan gebeuren! En wel op 25, 26 en 27 mei 2016. Een erg korte periode. Genoeg om “GC43” te loggen maar zou het ook voldoende zijn om te kunnen zeggen dat je echt in Ierland bent geweest? Wat we nodig hadden was een strak plan. En dat kwam er. Zoveel mogelijk doen in korte tijd. Remco en Marc gingen aan het plannen en Chantal boekte vluchten, hotel, parkeerplaatsen en gaf Remco haar creditcard. Ook niet geheel onbelangrijk. Het resultaat was een gevarieerd maar vol programma.

DAG 1

Op 25 mei om 07:15 verschenen zeven cachers. Remco en Chantal (The Axe Factor), Robin (Fine-Line), Guido (The Heuv), Sander (Team Mac Bean Stash) en Geofriends Ronald (Skid24) en Brenda (R&B caching) op de stoep bij Saar en Marc (Ellino). Dit bleek een van de weinige momenten dat er iets uit de planning omgegooid moest worden. Een stukje Italiaande autotechniek liet het team in de steek. Een Geofriend laat zich hier echter niet door uit het veld slaan en geheel volgens plan kon er dan toch om klokslag half acht koers gezet worden richting de luchthaven in Eindhoven.

Het inchecken was al grotendeels vooraf door Chantal geregeld en doordat ieder met slechts een rugzakje verschoning op pad ging was het afgeven van ruimbagage ook niet nodig. Dat schoot lekker op! Kort na elf uur steeg Ryan Air vlucht FR1965 op en vlogen de Geofriends richting Ierland!

Aangekomen in Dublin werd er snel gelunched en zogenaamde “Leap cards” geregeld waarmee 72 uur gebruik kon worden gemaakt van zowel bus als trein. Net wat er nodig was om te kunnen doen waarvoor men kwam. Met een dubbledekker-bus richting downtown Dublin om vervolgens in te checken in het “Clifton Court Hotel”. Een eenvoudig en oud hotel maar precies goed gelegen als uitvalsbasis voor het programma. En relatief goedkoop! Ook niet onbelangrijk natuurlijk. “Because we’re Dutch and we like discounts!”

Caches vinden is voor de Geofriends over het algemeen geen probleem. De ingang van een station kan voor meer problemen zorgen. Het duurde even maar uiteindelijk werd ook dat hobbeltje genomen en vertrok het gevolg met de trein richting Bray, net ten zuiden van Dublin. Een schitterende wandeling langs de kust leidde naar “GC43 – Europe’s First”. Eindelijk! Na drie jaar was het dan zover! Hij staat op de kaart! Zoals wel vaker bij de Geofriends werd na het loggen ruim de tijd genomen om foto’s en video’s te maken.

Daarna zakte het span weer af richting het dorp. Onderweg werden nog een aantal andere caches gelogd. De meest frapante daarvan was wel de multi “#3 – A History of Bray: The Victorian Promenade”. De Duitse geocacher “platernol” kwam op het pad van de Geofriends. Hij had de multi gelopen maar kon de eindstash niet vinden. De toevallige ontmoeting leidde ertoe dat de Geofriends samen met de Duitse hobby-genoot op zoek gingen naar de cache. Uiteindelijk was het Remco die de container tevoorschijn toverde. Een mooie bonus op deze toch al schitterende dag!

De successen van dag 1 werden uiteindelijk gevierd in een lokale pub in Bray. In “The Porterhouse” deden de Geofriends zich tegoed aan de nodige pints (Een pint is iets anders dan een pilsje Remco!) en aangezien het er tijd voor was werd ook het avondeten hier genuttigd. Daarna was het tijd om terug te gaan richting Dublin. Helaas bleek de trein niet te rijden door een stroomstoring. Het werd een busrit. Alweer in een dubbeldekker. Voor sommigen een vreemde ervaring zo bovenin een dubbeldekker op de voorste banken.

Aangekomen in Dublin was het tijd om even op te frissen waarna het avond-matinee (mooi woord, toch, Sander?) zou aanvangen. Dat opfrissen had voor een enkeling iets meer voeten in aarde dan vooraf gedacht. De douche-gelegenheid was, net als de rest van het hotel, wat oud en versleten. Toch wist uiteindelijk ook Guido zich ook fris en fruitig, aan te sluiten bij de rest die zich inmiddels in de onder het hotel gelegen gelegenheid, “Lanigan’s pub”, verzameld hadden. Hier werd dag 1 onder het genot van de nodige pints en wijntjes nog even doorgenomen. Daarna was het opladen voor dag 2.

DAG 2

Op deze tweede dag schoven de Geofriends om half negen aan om een ontbijt te nuttigen. Niet te vroeg, het is immers een soort vakantie, maar ook zeker niet te laat. Er was immers genoeg te doen op deze dag. Na spek, worst en ei en voor sommigen gewoon een toastje met jam kon het gezelschap op pad. Eigenlijk zou het een wandeling worden maar Remco, zoals gewoonlijk weer vroeg uit de veren, had even de tijd genomen om zich te verdiepen in het Dublinse OV. Hierdoor konden de Geofriends niet ver van het hotel opstappen (aan de verkeerde kant van de weg) en bracht wederom een dubbeldekker bus de club naar de oude Guinness-brouwerij.

Dit is tegenwoordig een belevings-museum waar men de geschiedenis van dit typisch Ierse bier kan bekijken. Maar, misschien wel belangrijker dan dat, er kan ook geproeft worden! Dat laat de gemiddelde Geofriend zich geen twee keer zeggen. Nadat ieder zijn of haar eigen pint getapt had en daarvoor een certificaat in onvangst kon nemen kon men aan het eind van de ochtend al genieten van een alcoholische versnapering. Natuurlijk moest er door een enkeling ook even een T-shirt gekocht worden.

Het was tijd om te gaan lunchen. Wel moest er bij Guinness nog even een cache gedaan worden. Het werd GC1JE8J, “The Guinness logbook of records”. Doordat de beleving bij Guinness iets langer duurde dan gepland kon de lunch in de oudste pub van Ierland, “The Brazen Head” uit 1198, niet doorgaan. In plaats daarvan werd een broodje gehaald in een door de meeste Geofriends (maar niet alle!) gevierde broodjes-zaak. Dit zorgde ervoor dat het team toch op tijd verscheen bij de oude Jameson distilleerderij om deel te nemen aan een rondleiding.

Het bezoek aan The Old Jameson Distillery bleek, net als de Guinness-brouwerij, een succes. Nu is niet iedere Geofriend een fervent whisk(e)y-drinker maar toch werd de whiskey (al dan niet in een mix met ginger-ale) alom gewaardeerd. Nadat ook hier een T-shirt werd gekocht werd de weg vervolgd.

De volgende stop werd dan toch de oudste pub van Ierland, “The Brazen Head”. En ja hoor, ook hier werd weer een “pilsje” gedronken. En thee, door de dames. Heel lang kon er echter niet stilgezeten worden. Er was immers een gezamenlijke hobby waardoor we in Ierland terechtkwamen.

Onderweg terug richting hotel en de overige caches die nog bezocht moesten worden kwamen we door Temple Bar. Hèt uitgaanscentrum van Dublin. Daar konden de Geofriends dus niet zomaar voorbij gaan. In de grote Temple Bar Pubwerd nog even een drankje genuttigd en, wederom, een t-shirt aangeschaft.

De virtual cache “Stiffy by the Liffey” (GCE388) was aan de beurt. Een markante naald die hoog boven het centrum van Dublin uittoornt. En aangezien de Geofriends toch in de buurt waren werd ook de webcam-cache “Gardiners Treat” (GCJKTN)’gelogd. Hierbij was de hulp ingeroepen van het thuisfront van “Team Mac Bean Stash.” Toen de webcam eenmaal gelocaliseerd was konden de foto’s gemaakt worden. Dit in een drukke straat in centrum Dublin. Gezien de reacties ontging het de massa verkeersdeelnemers niet. Waarmee deze negen Hollanders bezig waren zullen er maar weinig begrepen hebben.

Inmiddels was de avond ingevallen en moest er natuurlijk gegeten worden. Maar waar kan je op prime-time met negen man terecht. Het vooraf geplande restaurant “Talbot 101” viel af. De Italiaan aan de overkant bood uitkomst. Maar niet voordat er in de nabijgelegen souvenir-shop door een aantal cachers de nodige prularia werd ingeslagen.

Na het mediterane uitstapje dat de meesten uitermate goed beviel werd koersgezet richting hotel. Na links en rechts wat opfrissen en een kledingwissel nam het gezelschap plaats in een onder het hotel gelegen pub met live muziek. Het zou een onvergetelijke avond worden.

De ingredienten waren o.a. bier, wijn, cola, een zingende Chantal, een oude dames-club, rollators, uitgewisselde e-mailadressen, wiegende bejaarden-heupen en -borsten! Toch lieten de Geofriends zich niet te veel verleiden door de oude dames en gingen bijtijds terug naar het hotel om van hun welverdiende nachtrust te genieten.

DAG 3

Een half uurtje eerder dan de dag ervoor schoof eenieder aan in de ontbijtzaal. Deze dag zou in het teken van de reis terug naar Nederland staan. Nadat ook vandaag de nodige worsten, spek, eieren en toast met jam waren verorberd kon er uitgecheckt worden.

De volgende halte was de bushalte. Inmiddels had iedereen door dat men aan de verkeerde kant van de weg diende op te stappen. En dat op de dag van vertrek! Geheel volgens planning vertrok de bus richting luchthaven. Dag Dublin!

Aangekomen op het vliegveld deelde Chantal de boarding-passen uit en kon men via de security-check naar de gate. Er werd natuurlijk nog wel even een tussenstop gemaakt om, over het algemeen, de nodige whiskey in te slaan. Ook het lunchen gebeurde op de luchthaven. Tijdens het wachten even snel een broodje en een kop koffie om vervolgens ruimschoots op tijd aan te sluiten in de rij naar het vliegtuig.

Het nodige oponthoud voor de startbaan zorgde ervoor dat het Ryan Air-toestel met zo’n 50 minuten vertraging richting Eindhoven vertrok. Het kon het negen-koppige Geocache-gezelschap niet deren. Er kon immers teruggekeken worden op een geweldig tripje naar de oudste cache van Europa.

Na aankomst in Eindhoven moest er nog even teruggereden worden naar Arnhem. Onderweg nog nagenietend van het uitje.

Aangekomen bij huize “Ellino” werd er, nadat sommigen nog een drankje bleven drinken, afscheid genomen. Waarschijnlijk niet voor lang. Op deze laatste dag viel het op dat er al links en rechts ideeen ontstonden om invulling te geven aan een volgend avontuur. De Geofriends zouden de Geofriends niet zijn als dat niet al te lang op zich zou laten wachten…

Ellino

MULTIMEDIA

VIDEO

FOTO-ALBUM