DDA – Vancouver & Seattle

Het leven is te kort om achter de vensterbank te wachten op de mooie dingen die misschien voorbij komen. Daarom moet je sommige dromen waarmaken op het moment dat het kan en het beste is dat te doen in goed gezelschap.

De Dol Dwaze Actie (DDA) is ter sprake gebracht door Remco (The Axe Factor). Jan en Margreet (VanderMmeer) waren al snel geïnteresseerd en tijdens diverse ontmoetingen werd het plan steeds verder uitgediept en verder geënthousiasmeerd. Ook  Brenda (R&B-caching) was snel overgehaald en reageerde super enthousiast. Na kort en ampel beraad was het duidelijk: we gaan!

Een compleet draaiboek werd bedacht en in onderling overleg en met vereende krachten werd een op en top reisprogramma samengesteld. Een mooi, inzichtelijk reisschema zag het levenslicht. Een aantal in Amerika en Canada te behalen doelen vormden de rode draad. Remco en Brenda beperkten hun afwezigheid in Nederland tot max één week, terwijl Jan & Margreet het prachtige Canada nog eventjes langer zouden verkennen.

De doelen die we ons stelden, in geheel willekeurige volgorde:

– Canada en Amerika op de kaart;

– Het bezoeken van het cache item Headquarters;

– Deelnemen aan het cache item Blockparty;

– Een bezoek aan de plaquette van de allereerste Geocache;

– Een aantal caches van het eerste uur bezoeken;

– Een aantal events in Seattle afgaan;

Dinsdag 12-8-2014

Na maanden van opbouwen van niet alleen het programma, maar vooral gezonde spanning (!) brak dan eindelijk de dag van vertrek aan. Heerlijk om dan eindelijk aan deze unieke reis te kunnen beginnen, maar daarmee viel nog niet alle last van onze schouders! Kundige piloten van Air Transat vlogen ons gedurende 9 (volle en soms ook lange) uren van Amsterdam naar Vancouver. Door het reizen tegen de tijdklok in kregen we te maken met een tijdverschil in ons voordeel. Het vliegtuig werd circa 15:00 uur plaatselijke tijd aan de grond gezet, waardoor we de resterende uren van die dag nog nuttig konden gebruiken. Na de douaneafhandeling konden we onze huurauto ophalen en direct al onze eerste cache in Canada gaan zoeken. On top of the World bleek een heel toepasselijke om onze reis mee te beginnen.

Ter plekke een fraaie locatie met dito kunstwerk. De verraderlijk goed verstopte nano werd door Brenda vlot gevonden. It´s amazing!!! Hoe vaak zouden we die kreet nog gaan uiten…. Onze eerste Canadese cache kon gelogd worden en een doel werd afgestreept! Een andere cache met veel favorites kon natuurlijk niet achterblijven, want één cache is ook maar zo’n mager resultaat voor de eerste dag, toch!? Dus werd er koers gezet naar Ensconcement Interchange. De juiste cachelocatie was gespot, nu alleen nog even de juiste code ontfutselen. Een overgrote dosis IQ, maar veel belangrijker: vier paar ogen brachten uitkomst en vervolgens kon de cache geopend worden en gelogd. Tenslotte werd Chinatown aangedaan om wat levensmiddelen voor de eerste dagen in te slaan en vervolgens werd de koers richting ons hotel gezet. Een beetje nachtrust kon geen kwaad, want de volgende dag zouden we naar Seattle rijden.

Woensdag 13-8-2014

Na een onrustige nacht voor iedereen – schijnbaar door de jetlag (alhoewel stemmen de ronde doen dat het door het gesnurk van J@n kwam) – en een prima ontbijt met wafels, Maple Syrup en meer, stonden we vroeg klaar om verder te gaan. Een paar caches werden nog gedaan in Canada en verder trokken we, richting de grensovergang naar Amerika. Een lange wachtrij was onze beloning, en aangezien we toch moesten wachten, konden we mooi even uitstappen omPeace Arch (een Virtual cache) te loggen. Hiervoor moesten we een selfie maken met de Arch en wat vragen beantwoorden. De oplossing werd vlot gevonden door Remco en Brenda en alvast op de gevoelige plaat gezet. Wel op blijven letten, want de rij auto’s die de grens over wilden kwam langzaam weer in beweging… dat was nog even rennen!

Bij de grensovergang keek de Amerikaanse douanier kortstondig in onze paspoorten en vuurde een aantal vragen op ons af. Onze stalen blik en vooraf ingekochte ESTA-formulieren hielp ons niet, vriendelijk doch dringend werd ons verzocht ons toch te melden in een apart gebouw. Aansluiten in een enorm lange wachtrij was daar het enige dat we konden doen om ons vervolgens wederom te melden bij een ander douanier. Met behoorlijk wat machtsvertoon werden we aan een typische ondervraging onderworpen. Ook werden we in twee teams gesplitst, vast en zeker om te checken of onze doelstelling van het bezoek en antwoorden overeen zouden komen. Een kleine intimidatievraag om te vragen hoe lang Remco al crimineel was, was natuurlijk een tikkeltje  overbodig… maar nadat het enig juiste antwoord gegeven werd kon er bij de douanier een miezerig lachje vanaf. Uiteraard hingen er ook nog kosten aan deze ondervraging vast, na betaling van enkele dollars hadden we toch maar mooi de greencard binnen en konden we de grenscontrole dan eindelijk achter ons laten. Echt ontspannen zijn we Amerika dus niet binnengekomen, maar dat heeft onze verdere reis niet beïnvloed. We zijn in Amerika!!

Tijd om in één van de vele wegrestaurants eens een ‘real American burger’ weg te happen. De hoeveelheden zijn hier mega groot! Wat bij ons een big menu is, is in Amerika het small menu. Met een goed gevulde maag begaven we ons verder naar de mooie wijk Fremont in de stad Seattle. Vlakbij Green Lake Park hadden we een prachtige basement-living gehuurd. Alles zag er perfect en schoon uit, voldoende leefruimte en niet geheel onbelangrijk: het bleek een perfecte uitvalsbasis voor al onze geplande doelen.

’s Avonds zijn we, nog net bij daglicht, de Space Needle opgegaan. Vanaf deze mooie bezienswaardigheid konden we de eerste nacht zien invallen. Geweldig! Een klein beetje achtergrondinfo: één jaar na de geboorte van Jan en Margreet, in 1962, werd deze toren geplaatst in Seattle ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling. Het kost je 41 seconden van je leven, maar dan ben je met gebruikmaking van de lift wel op 184 meter hoogte en daar heb je een prachtig uitzicht over de hele stad Seattle. Een fantastische skyline en wederom: amaaaazing!

Donderdag 14-8-2014

Een hele bijzondere dag, want: We-gingen-naar-het-hoofdkantoor-van-Geocaching.com!! Hier speelt alles zich af. Het Mekka voor elke Geocacher, zo is ons gebleken! Vooraf hebben we deze exclusieve tour geboekt, zodat we ook een blik achter de schermen zouden mogen werpen. Die tour was overigens alleen deze week mogelijk vanwege de BlockParty die door het personeel (Lackey’s) van het hoofdkantoor werd georganiseerd.

Met het openbaar vervoer gingen we op pad naar het hoofdkantoor. Dat werkt ook in Amerika prima, hoewel we later in de week ontdekten dat een taxi vaak net zo makkelijk en voordelig is. We stapten de bus uit, liepen Starbucks voorbij en daar was het: hét kantorencomplex waarvan slechts een gedeelte in gebruik is door Groundspeak.

We werden te woord gestaan door Holly, een prettig persoon om naar te kijken en te luisteren. Zij verwelkomde ons hartelijk in de ontvangstruimte waar overigens ook de cache Headquarters te loggen is. Onze tourguide liet ons vervolgens elk hoekje van de kantoor-area’s zien en had op elke meter wel een aantal leuke wetenswaardigheden te vermelden. Zo kregen we een wonderlijk kijkje in hun keuken. Denk hierbij aan het bijhouden/ontwikkelen van de geocache-apps voor de smartphones, de voorbereiding van diverse events, waaronder de Blockparty en het ontwerpen van coins en trackables. Ook werden we in de gelegenheid gesteld diverse unieke en bijzondere TB’s te discoveren, waaronder ook de ISS TB (TB die in Space is geweest)! Wat geweldig, euhhhh AMAZING!

Na afloop hebben wij nog gezellig gepraat met verschillende geocachers en natuurlijk de allermooiste coins gescoord. Met het Headquarters-paspoort in de hand konden wij in de omgeving van het hoofdkantoor nog een aantal unieke en verschillende caches doen. Deze caches zijn uitgezet door Headquarters en waren met recht de moeite waard om te loggen.

Aangezien wij ‘s avonds nog het event A pint among friends op het programma hadden staan, zijn wij na onze tour al cachend richting het event gegaan. Op een terrasje, onder het genot van een hapje en een drankje, hebben wij al onze indrukken goed op ons laten inwerken en bij het event opnieuw Amaaazing cachers ontmoet. De Amerikanen vinden alles great, amazing, wonderful, unbelievable! Dat was voor ons als nuchtere Nederlanders wel een beetje wennen, maar we passen ons gauw aan en hebben het erg gezellig met een pint voor onze neus! De meegenomen goodie-goodies, klompjes en onderzetters met tulpenlogo uit Nederland vielen overigens enorm in de smaak.

Vrijdag 15-08-2014

Early rise, vroeg opstaan dus, want het zou een bijzondere dag worden. We gingen naar de plek waar de eerste cache ter wereld werd gelegd. Rond 06.00 uur reden we met onze bolide richting Portland, een reis van ongeveer 3,5 uur.

Bij aankomst zagen wij al snel de plaquette en dit is toch wel heel bijzonder om mee te maken. Hier is het geocachen dus begonnen! Dat is toch zeker weten een fotomomentje waard! De plaquette bevindt zich eigenlijk vlak langs de weg waardoor deze goed bereikbaar is. Op een paar meter afstand bevindt zich de GC92. Op die locatie heeft de eerste originele cache gelegen, maar helaas: door de jaren heen verdwenen. Gelukkig op de originele locatie herplaatst. Een mooie stash die we in alle rust mochten loggen. Een Amaaaazing belevenis!!

Onze planning pasten we iets aan, want we blijken namelijk in de “buurt” van twee mooie trails te zijn die leidden naarGC12 en GC17. Een prachtige kans natuurlijk! Deze trails konden we niet links laten liggen en met voldoende water op zak gingen Jan, Brenda en Remco op pad, Margreet bleef achter bij de auto. Een prachtige, maar zware tocht leidde ons naar een overweldigend uitzichtpunt. Al hikend en joggend vinden wij uiteraard op beide trails de stash. Dat we ons programma hier iets hebben aangepast is zeker de moeite waard gebleken, deze hadden we absoluut niet willen missen.

Omdat we de trails in ons programma hebben toegevoegd, werd ons bezoek aan GIFF iets korter dan in eerste instantie gepland. Vooraf wisten we al dat onze ingezonden film DDA T5 niet vertoond zou worden, maar we wilden toch een beetje ruiken aan dit bijzondere outdoor filmevent. Bij aankomst om 21:40 uur stond daar gelukkig nog steeds het grote scherm waar de films op werden vertoond. Je kunt het vergelijken met een drive-in bioscoop, maar dan zonder auto’s, iedereen zat, lag of hing op het grasveld en vergaapte zich aan de getoonde beelden. We hebben gelogd op ‘the logboat’,  oftewel: een opblaasboot als logboek.

Na een lichamelijk zware, maar hele mooie dag verlieten we het event na een stief kwartiertje. Op de terugreis naar ons appartement werd een benzinestation aangedaan om enkele noodzakelijke boodschappen aan te vullen. Na een heerlijke douche werd onder het genot van een biertje en een wijntje de dag nog even herbeleefd en daarna konden we snel de slaap vatten. Een prachtige dag was ons deel, amaaaazing!

Zaterdag 16-08-2014

Ten opzichte van alle andere, kun je toch wel zeggen dat dit één van de weinige dagen was waarop we konden uitslapen. Na een uitgebreid ontbijt en een goed bakkie koffie vertrokken we met de taxi naar de BlockParty 2014. Op het plein tegen HQ Geocaching aangeklemd stonden flink wat rijen met mensen waar we konden aansluiten om in te checken en onze Amaaazing t-shirts en coins op te halen. Na het inchecken hebben wij de diverse stands bezocht en langs de foodtrucks de nodige versnaperingen gehaald (koffie uiteraard…). Ondanks de vele duizenden bezoekers was het bijzonder leuk dat we ook mensen treft die we al eerder in de week tegen bent gekomen. Uiteraard spreken we ook diverse – voor ons inmiddels bekende – Lackeys, van wie we mooie tags mogen ontvangen. Een event zoals deze hadden we zeker niet willen missen.

Na het bezoek aan het event was het tijd voor een middagje ontspanning. Nou ja… ontspanning… neeeeeee! Dat kon je het niet echt noemen! We startten namelijk onze zoektocht naar de wereldberoemde Uggs voor Brenda. Want deze boots moesten en zouden gescoord worden. Na uren en uren gezocht te hebben naar de Uggstore, hebben we de hoop opgegeven en ons maar verwend door andere leuke dingen te kopen en lekker gezellig te gaan eten.

Zondag 17-08-2014

De wekker ging vandaag bizar vroeg: 03.00 uur. Waarom zo vroeg? Vandaag hebben wij ons ingeschreven voor een gezamenlijke tocht naar GCD. De oudste cache van de staat Washington die op de Margaret trail gelegen is. Aangezien het een behoorlijk pittige tocht is en inmiddels een lokale traditie, lopen we deze onder begeleiding van GrnXnham enHydnsek. Op de parkeerplaats maken we kennis met cachers uit Florida, Finland, Duitsland, Washington en Arizona. Het bleek een gemêleerd gezelschap en gaandeweg de hike bleek het onderling goed te klikken. Margreet paste tijdens deze tocht op de auto, wat achteraf voor haar stiekem ook een hele indrukwekkende belevenis werd.

Om 06.20 uur gingen wij van start. Het weer was prima en we hadden er zin in. Met stevige pas gingen we de heuvel op, op weg naar de bijzondere eindlocatie. De tocht was zwaar en vooral steil, met momenten dat de helling 45% stijgingspercentage besloeg, maar we werden regelmatig beloond met een prachtig uitzicht en ter afronding een mooie en unieke cache.

Remco en Jan besloten om verderop het randje op te zoeken en de cache Living On The Edge te pakken! Een cache die zijn naam eer aandoet. Tijdens het aanlopen van deze cache kregen we via Margreet een verontrustende sms: ‘Alles goed bij jullie in de groep?’. Er bleek namelijk iemand op de trail onwel te zijn geworden en op de parkeerplaats was inmiddels een heel circus aan ambulances, sheriffs en rescueteams bijeengekomen om de heuvel op te gaan. Gelukkig konden wij haar al rap melden dat in onze groep alles goed verliep en het niemand van ons betrof. Voor haar een hele geruststelling.

Helaas ontvingen wij kort daarop het bericht dat de persoon Eric McDonald aka ECM41 de tocht niet had overleefd. Samen met zijn vriend en dochter was hij aan deze tocht begonnen, maar helaas werd hij door een hartinfarct getroffen. Vreselijk en erg triest. Margreet had een uur voor het gebeuren nog uitgebreid met hen gesproken en ze een goede hike gewenst… Ondanks de vele reanimatiepogingen van medecachers en rescueteams heeft het niet zo mogen zijn. Onze tocht kreeg door deze gebeurtenis een bijzondere lading, vreugde en leed blijken wel heel dicht bij elkaar te liggen. Een zwart randje……R.I.P Eric McDonald

Bij terugkomst op de parkeerplaats zijn we, zonder gebruikelijke terugkoppeling op de andere Geocachers (want dat vonden we op dat moment niet erg gepast) direct doorgereden naar het Going APE event. Hier werden we enthousiast welkom geheten door mensen van WSGA en in het bijzonder door fellow-cachers GrammaJoi en Silly Willy. Na de gebruikelijke check-in, het loggen op ‘the APE’ en natuurlijk op de foto met ‘the one-and-only APE’, gingen we op pad om een aantal Labcaches te doen en de tunnel te bezoeken. Een tunnel waar wij ons danig op verkeken. De tunnel bleek ca 5 km lang en na enkele meters al geheel donker te zijn. Met vele (sommige inmiddels bekende) cachers gingen we de tunnel in en togen we naar de andere zijde van de tunnel. Hier lagen gelukkig een aantal caches, waaronder weer een aantal unieke. Ooit heeft ook hier één van de 14 originele APE-caches gelegen. Nu is hier helaas alleen nog een vervangende traditional te loggen. Na vele kilometers in de benen en, vanwege slechte voorbereiding, te weinig water en geen eterij bij ons, bleek de terugtocht zeer pittig. We waren blij dat we eenmaal bij onze auto terug waren. Wat waren we dorstig!

Onze doelen voor deze week waren één voor één afgestreept en zelfs meer, wat een mooie belevenis! Amaaazing!!

’s Avonds, terug in het appartement, kwamen onder het genot van een goed drankje alle mooie dingen en behaalde doelen van de afgelopen week, nogmaals ter sprake. Alles wat we in onze planning opgenomen hadden is ten uitvoer gekomen. Maar….. helaas, zoals aan zoveel mooie momenten, komt er ook aan deze prachtige reis weer een eind.  

Maandag 18-08-2014

Point of no return, zo valt deze dag, en alle momenten van die dag, wel te beschrijven. De thuisreis via Vancouver, Canada staat op de rol. Onderweg proberen we nog wat caches mee te pakken, hetgeen helaas niet helemaal succesvol verloopt. Na een aantal DNF’s vinden we het wel mooi geweest. Het onthaal aan de Canadese grens was overigens een stuk prettiger dan de binnenkomst naar Amerika een paar dagen terug. Vreemd dat er zoveel verschil in attitude moet zitten. Omdat we qua tijd nog ruim op schema zitten, besluiten we nog een paar highlights in Canada mee te pakken. Zoals daar was: het bezoeken van de officiële Uggstore, wie wil dat nou niet??? Hier kon Brenda dan eindelijk haar felbegeerde Uggs bemachtigen en ze was er gelukkig onwijs blij mee! Een fraaie afsluiting van deze reis.

Niet veel later werden Remco en Brenda door Jan en Margreet afgezet bij de luchthaven van Vancouver. Na flink wat zwaaien vertrok team VanderMmeer, zij zouden nog een week langer genieten van al het prachtige wat Canada en met name Vancouver-Island te bieden heeft. Iets minder cachen, meer wildlife en natuur. Voor Brenda en Remco eindigde het avontuur en wederom boden de piloten van Air Transat hun diensten aan en bracht ze veilig weer terug naar Nederland.

Bedankt voor alle gezelligheid in de voorbereiding en de uitvoering! Natuurlijk mag in dit verhaal niet ontbreken dat er op het thuisfront ook van alles is gebeurd wat het er niet altijd even makkelijk op maakte.

Al met al was het een overweldigende reis met voor alle partijen bijzondere en geweldige ervaringen die we hebben op kunnen doen. Een reis die we nooit meer zullen vergeten!

The Axe Factor en geovrinden VanderMmeer en R&B Caching

MULTIMEDIA

 FOTO-ALBUM